Ιστορικά/Γεωγραφία

Το Κόκκινο είναι ένα μικρό γραφικό χωριό στο Νομό Μεσσηνίας και ανήκει διοικητικά στον Δήμο Μεσσήνης (από 1/1/2011). Βρίσκεται στην δυτική Μεσσηνιακή χερσόνησο στην επαρχία Πυλίας σε υψόμετρο 450 μ. στους πρόποδες του όρους Λυκοδήμου (960 μ. κορυφή με τις κεραίες).

Είναι ένα πανέμορφο ορεινό χωριό με παραδοσιακά πέτρινα σπίτια πνιγμένο στο πράσινο που παρέχει στους κατοίκους και τους επισκέπτες του την άνεση ώστε σε λιγότερο από μισή ώρα να επισκεφτούν τις κοντινές παραλίες και να απολαύσουν το μπάνιο τους (Καλαμάκι, Χράνοι, Άγιος Ανδρέας, Πεταλίδι κ.α.) ή να μετακινηθούν Νότια ή/και Δυτικά και να επισκεφθούν τις κοντινές κωμοπόλεις  Κορώνης, Μεθώνης, Πύλου, Φοινικουντας και να απολάυσουν τον καφέ ή το ποτό τους αλλά και το μπάνιο τους.

Γεωγραφικά το Κόκκινο συνορεύει ανατολικά με τα χωριά Γαμβριά, Λύκισσα, Αγνάντιο, δυτικά με τους Αμπελόκηπους και νότια με την Μηλίτσα.Νότια του χωριού και σε απόσταση 2 χλμ. ευρίσκεται και ο οικισμός Πανέικα που ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Κοκκίνου.

Απέχει 12 χλμ. από το Καλαμάκι (η πιο κοντινή παραλία), 15 χλμ. από το Πεταλίδι, 20 χλμ. από την Κορώνη, Φοινικούντα και Μεθώνη ,25 χλμ από την Πύλο.

Ο μόνιμος πληθυσμός σήμερα δεν ξεπερνά τους 50 κατοίκους από τους οποίους ελάχιστοι ασχολούνται με το αγροτικό επάγγελμα αφού το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού το αποτελούν συνταξιούχοι.

Το χωριό διαθέτει τέσσερα καφενεία τα οποία επισκέπτονται και κάτοικοι από τα γειτονικά χωριά

Την μεγαλύτερη άνθηση το χωριό μας την γνώρισε στις αρχές έως τα μέσα του 20ου αιώνα που αριθμούσε 450 περίπου κατοίκους. Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ο πληθυσμός μειώθηκε δραματικά αφ’ ενός λόγω της μαζικής μετανάστευσης κυρίως σε Αμερική και Αυστραλία και αφ’ ετέρου λόγω της απομάκρυνσης των νέων στα αστικά κέντρα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Τα τελευταία χρόνια οι συγχωριανοί μας που έζησαν στα αστικά κέντρα  επιστρέφουν στο χωριό, αναστηλώνουν τα πατρικά των σπίτια ή φτιάχνουν καινούργιες πετρόκτιστες κατοικίες ως εξοχικές, με αποτέλεσμα στις αργίες, τις γιορτές των Χριστουγέννων και Πάσχα αλλά κυρίως κατά την περίοδο του καλοκαιριού να σφύζει από ζωή το χωριό μας.